In stress situaties is deze normale variabiliteit verstoord en onregelmatig (zoals te zien is in de afbeelding chaos) en kan dmv de ademhaling gereguleerd worden om zo de hartcoherentie te herstellen (gelijkmatig en regelmatig). Tijdens hartcoherentietraining leer je adem te halen op je persoonlijke resonantie freqequentie. Door op deze optimale snelheid te ademhalen, zullen je middenrif en de spieren tussen je ribben een groot deel van het werk om het bloed in je lichaam rond te pompen op zich nemen.

Tegelijkertijd zal je autonome zenuwstelsel de snelheid van de hartslag, de output van het hart en de vasculaire capaciteit aanpassen, zodat deze ook synchroon gaan lopen met de ademhaling. Het gevolg van deze ademhalingsoefeningen tijdens de hartcoherentietraining is dat het sympatische en het parasympatische zenuwstelsel in gelijke mate geactiveerd zullen worden zodra je op je optimale frequentie ademhaalt; een staat van homeostase die het autonome zenuwstelsel graag wil bereiken.

Hartcoherentie is een simpele en effectieve methode waarmee o.a. stressgerelateerde klachten afnemen. Hartcoherentietraining is wetenschappelijk aangetoond. Er zijn een aantal eenvoudige oefeningen die de hartcoherentie bewerkstellingen. Wanneer we ontspannen zijn, is de hartcoherentie groter dan wanneer we gespannen zijn. Wanneer we zeer angstig of gestresst zijn zal de hartcoherentie geheel afwezig zijn. Een lage hartcoherentie (kleine hartritme variabiliteit) wordt dus geassocieerd met onbalans en een relatief hogere hartcoherentie (grote hartitme varibiliteit) wordt dus geassocieerd met een balans tussen het sympatische- en het parasympatische zenuwstelsel. Het doel is dus om het verschil tussen de hartslag wanneer je inademt en de hartslag wanneer je uitademt, zo groot mogelijk te maken, wat zich zal uiten in een hogere hartcoherentie. De mate van hartcoherentie wordt ook wel gezien als een maat van psycho-fysiologische flexibiliteit, die tot uiting komt op lichamelijk, mentaal en emotioneel vlak.

Als je werkelijk kunt zijn waar je bent – aandachtig en met heel je hart – kun je echt zien wat er te zien valt, horen wat er te horen valt, ruiken wat er te ruiken valt, proeven wat er te proeven valt, aanvoelen, wat er te voelen valt. Er is ervaren van de hartslag van de tijd, van de aarde, van het universum, van het bestaan. Er is voelen hoe ik deel heb aan de flow van het helal en er is overgave aan de liefde aan het leven zoals het is. Het is geen vraag meer of ik al het bestaande wil redden, ik versta dat ik slechts hoef te laten redden door al dit bestaande. Dat is de merkwaardige omdraaiing die bij mij zorgt voor moed en ootmoed, frisheid, vrijheid en vertrouwen. Het onmogelijke blijkt mogelijk. Het is niet weten en weten tegelijk.